U maksilofacijalnoj hirurgiji je dobro planiranje operacije veoma bitno za kasniji estetski uspeh hirurškog zahvata. Radi toga su se do sada koristile klasična rentgenska ili NMR tomografija. Na osnovu tomografskih preseka (slajsova) moguće je, upotrebom specijalizovanog softvera, dobiti izgled površine lica. Problem je u tome što razlaganje nije dovoljno dobro, a i metalni implantati mogu da stvore artefakte, koji daju lažnu sliku.

           Istraživači sa klinike u Kelnu su objavili rad (R.A.Mischkowski, J.Bongartz, D.Giel, S.Frez, A.Thelen, P.Hering, Holographic face models as planning tool in maxillofacial surgery, International Journal of Computerized Dentistry, Vol.7, 2004, p.339-345) u kome opisuju primenu holografske tomografije za kvalitetnu, visokorazlagajuću, rekonstrukciju profila lica.

          Koristili su holografsku kameru GP-2 litvanske firme GEOLA. U kameri se nalazi impulsni Nd YLF laser talasne dužine 526 nm i dužine impulsa od 35 ns. Slika se registruje na srebro-halogenidnoj foto-ploči. Nakon toga se vrši rekonstrukcija realnog pseudoskopskog lika. To znači da je trodimenzionalna slika pozicionirana ispred holograma, te da se ona može presecati projekcionim (difuzno rasejavajućim) ekranom. Ekran se pomera kroz virtuelnu trodimenzionalnu sliku, a za svaku poziciju snima se dvodimenzionalni presek (sa razlaganjem od 2048 x 2048 piksela). Na osnovu 256 do 1024 ovakvih preseka (slajsova - u tomografskoj terminologiji) i uz adekvatnu kompjutersku obradu podataka, moguće je rekonstruisati trodimenzionalnu sliku. Dobijeni trodimenzionalni model sada može da služi hirurgu za adekvatno preoperaciono planiranje.